συγκαταπίμπρημι

Α

καίω κάτι μαζί με άλλα («ὅσα ἐν οίκοδομαῑς ἰδιωτικὰ καὶ δημόσια πάντα συγκατεπίμπρατο>«, Φίλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + καταπίμπρημι «κατακαίω»].